Nachtduik Oosterschelde met veel jonge sepia's

Om de een of andere reden kost het Yoeri en mij altijd behoorlijk wat kracht om een moment te vinden waarop we samen kunnen duiken. Dat zal niet in de laatste plaats komen door onze verschillende werkschema's, maar ook doordat we in verschillende provincies wonen, ik als ik in Zeeland ben meestal voor de duikschool duik en we het allebei gewoon enorm druk hebben. Desalniettemin was het ons ditmaal gelukt een moment te vinden om eens samen onder te duiken en om het feest compleet te maken, was Sophie er ook bij.

De laatste keer dat Yoeri en ik samen doken, hebben we het 103 minuten volgehouden bij het Vergeten Wrakje. Dit keer had ik extra veel zin in een duikje in de Oosterschelde, te meer ik dit jaar eigenlijk alleen nog maar duiken bij de Kerkweg had gemaakt. Een duikstek die nooit verveeld, maar een duikinstructeur wil ook wel eens wat anders.

Op weg naar Bruinisse

Zelf had ik al drie duiken achter de rug voor de duikschool, evenals Yoeri en Sophie, die 's middags een handje waren komen helpen. Tijd om eerst heel even bij te komen bij Even Pause en wat nieuwe energie in te slaan, voordat we richting Bruinisse zouden rijden. De afgelopen tijd zijn er bij Zoetersbout meerdere keren nog jonge sepia's gezien. Mij leek het dan ook een goed plan hier vandaag een duikje te doen.

Twintig minuten na vertrek en een leuke rijtocht via zoveel mogelijk binnendoor-weggetjes verder, stonden we te genieten van de ondergaande zon op de dijk langs de Zuidweg. Het was laag water, rustig weer en er waren maar een paar andere duikers. Ideale omstandigheden dus!

Duiken als de zon onder is

En waar ga je heen als je sepia's wilt zien? Op zoek naar de sepiatentjes natuurlijk! Op deze duikstek zijn in het verleden ook tentjes geplaatst, je vindt ze als je vanaf de dijktrap oostwaarts zwemt. Bij laag water kom je ze dan op ongeveer zeven meter diepte tegen. Terwijl het zonlicht helemaal verdween, vertrokken we dan ook vol goede moed in die richting.

Heel even was ik bang dat het niet zo'n bijzondere duik zou gaan worden. De eerste meters vond ik het er een beetje saai uitzien, veel van hetzelfde en weinig boeiends sprong er uit. Maar naarmate we wat langer in de duik kwamen, begon ik ook meer te ontdekken. Het stikte werkelijk van de hooiwagenkrabbetjes. Overal waar je keek, kwam je ze tegen, in alle soorten en maten, met en zonder versieringen op de poten. Daarnaast nog aardig wat heremietkreeftjes.

Zeenaalden en sepia's

Terwijl ik rustig aan het rond scharrelen ben, zie ik ineens de onderwaterlampen van m'n buddies heen en weer flitsen. Wanneer ik dichterbij kom, zie ik Yoeri druk bezig met fotograferen, maar zelf zie ik nog niet wat het onderwerp is. Sophie moet wel drie keer wijzen voordat het me opvalt: een jonge sepia!

Wat zijn het toch leuke beestjes, sepia's. De jonge versies zijn al helemaal gelijk aan hun ouders en de kleuren op de rug blijven veranderen als je in de buurt komt. Even blijven we hangen, geheel in de veronderstelling dat dit de enige zal zijn die we zien, maar vervolgen even later toch onze weg. Verderop vindt een van ons nog een rolkreeftje (Galathea squamifera), die ik ook al in geen tijden heb gezien (wat geheel aan mij ligt, ik duik niet zo vaak in de Oosterschelde). Wanneer we verder zwemmen beginnen ook ineens de zeenaalden op te vallen. Van deze dieren zien we er tijdens de duik ook aardig wat, die de laatste maand ook veel in de Grevelingen te vinden zijn.

Langzaam doorpeddelend, een beetje neuzend tussen de oesters waar het krioelt van de krabbetjes en brokkelsterren vrolijk met een armen zwaaien, word ik ineens weer geseind door Sophie. Ik zwem haar kant uit en ja wel hoor, nóg een sepia! Weer blijven we even kijken naar het beestje, maar niet te lang, want het lijkt toch een beetje zenuwachtig te worden van onze aanwezigheid en felle duiklampen. We hoeven echter niet veel verder te zwemmen, want even verderop komen we zelfs twee sepia's tegen, die elkaar achterna lijken te zitten.

Deze duik kan dus nu al niet meer stuk. Ik had eigenlijk verwacht dat de meeste sepia's inmiddels wel verdwenen zouden zijn, maar het tegendeel is waar, zeker wanneer ik nog een sepia ontdek op een plek met veel zand. Zo nu en dan graaft het beestje zich in, in de hoop aan mijn blik (en waarschijnlijk mijn GoPro) te ontkomen, dus ik zwem maar weer een stukje verder.

In totaal zien we in deze wel tien sepia's, twee rolkreeftjes, een heleboel zeenaalden en een paar kompaskwallen (ook altijd een mooi gezicht onder water). De terugtocht in het ontdiepe levert nog wat kleine zilveren visjes op, die steeds even blijven hangen in het licht van onze lampen, maar dan snel verder gaan. Ook vallen ons kleine groene bolletjes op aan de oppervlakte, waarvan we niet weten wat het is. Wanneer we met de lampen uit wat lopen te spartelen, zien we ook hier en daar wat zeevonk oplichten. Kortom, het was een bijzonder leuke nachtduik!

Snel weer de Oosterschelde in!

Toevallig zou ik twee dagen later weer de Oosterschelde in gaan, dus ik nam me na deze duik voor om gewoon weer hier te gaan duiken. Goede kans om dan weer jonge sepia's te spotten en wie weet, wellicht komen we dan ook eens een zeepaardje tegen...

Onderwaterfoto's: Yoeri van Es Photography