Een duik in een hele nieuwe wereld – Indonesië

De zomervakantie staat voor de deur! Dat betekent dat er niet alleen veel gedoken wordt in Nederland en België, maar natuurlijk ook veel in het buitenland. Daarom presenteren we zo nu en dan verslagen uit andere landen, ter inspiratie voor je eigen duikvakantie of om gewoon eens bij weg te dromen...

Afstudeeronderzoek op de Molukken

Voor mijn afstudeeronderzoek ben ik afgereisd naar een erg afgelegen Indonesisch eiland in de Indische oceaan. Vanuit Bali heb ik in totaal 24 uur gereisd; vijf eilanden, drie vluchten en een veerboot van negen uur. Op het eiland genaamd Buru (Molukken) heb ik gewerkt aan duurzame tonijnvisserij en een aantal weken in de jungle geleefd met de lokale vissers - en mijn vertaler.

Toen ik besloot na mijn werk eens een plonsje te wagen in de helder blauwe wateren van Buru, ontdekte ik als eerste de prachtige onderwaterwereld. Ik had uiteraard mijn snorkeluitrusting meegenomen, je weet echter maar nooit! Wat ik aantrof had ik nooit durven hopen: wat een geweldig koraalrif, zo ongerept en niemand die ervan af wist. Winkels of voorzieningen zijn er namelijk niet op het eiland, laat staan een duikzaak waar men de benodigde uitrusting kan aanschaffen. De bevolking heeft dus nog nooit met deze nieuwe wereld kennis mogen maken. Sterker nog; elektriciteit, internet en schoonwatervoorzieningen ontbreken er zelfs. Even afzien als je onze Westerse wereld gewend bent, maar het is het dubbel en dwars waard.

Ongerepte natuur

Ik was dagelijks niet meer uit de zee weg te slaan: grote koralen, bizarre koraalvissen, schildpadden, grote roofvissen en fantastisch bodemleven in de meest prachtige kleuren. Ik werd vreemd aangekeken door de locals toen ik steeds de zee in rende met mijn 'rare bril' en snorkel op, volledig bepakt in een dik wetsuit of kleding. En die vinnen, hoe werkt dat eigenlijk? Het water was wel 26 °C en als je bedenkt dat ik in Nederland het hele jaar door met een 7 mm-pak duik, is het geen pretje met zo'n dikke laag kleren. Maar goed, het draait allemaal om respect voor het geloof. De bevolking werd in ieder geval wel erg nieuwsgierig. Ik was een lokale attractie; ik werd nagekeken, nageroepen en kinderen en vrouwen aaiden steeds mijn haar en knepen in mijn armen alsof ze zich afvroegen wat voor wezen ik eigenlijk was. Blauwe ogen vonden ze maar raar, maar wel mooi.

Toen ik op een dag zo razend enthousiast was over een school spinner dolphins en schildpadden die ik had gezien, besloot ik mijn lokale collega mee te nemen met snorkelen. Zwemmen kon hij niet, zoals de meesten op het eiland - dat wordt de kinderen daar niet aangeleerd. Geeft niks, met een simpel reddingsvest dat ik had overgehouden van de safety at sea cursus voor de lokale vissers, kom je een heel eind! Zo gezegd zo gedaan - daar stonden we dan aan de waterkant. Een beetje zenuwachtig was hij wel, maar toen ik eenmaal alles rustig had uitgelegd in gebrekkig Engels en Indonesisch, kon hij niet wachten om te gaan.

Een verrassing voor de locals

Hij kon zijn ogen niet geloven, wat een waanzinnige kleuren en zo veel vissen! Hij was uiteraard niet meer uit het water weg te slaan en bleef maar vragen welke soorten vissen en koralen hij nou eigenlijk had gezien. De blik op zijn gezicht toen hij voor het eerst door mijn duikbril keek, was goud waard. Het motiveert mij des te meer om mensen op deze manier bewust te maken van hun omgeving, in te lichten en te informeren over wat er allemaal leeft en wat dit allemaal voor waarde heeft. Ik hoop dat ik nog veel meer mensen enthousiast kan maken door ze mee te laten snorkelen of duiken, het is een prachtige nieuwe wereld die door veel meer mensen bewonderd zou mogen worden – zo lang we er zuinig op zijn natuurlijk.