Bijzondere ontmoetingen bij het gemaal
Het gemaal bij Dreischor is toch wel een van m'n favoriete duikstekken in de Grevelingen. Met name wanneer het zicht goed is en de zon schijnt (wat gelukkig nog wel eens is in de provincie met de meeste zonuren per jaar...) is het hier fantastisch duiken op een diepte van drie tot vier meter. Ook vandaag hadden we weer een schitterende dag te pakken en omdat we spontaan een extra dagje vrij waren, besloten mijn vriendin en ik hier weer eens te gaan duiken.
Omkleden tussen de koeien
Na de rit vanuit Scharendijke, waar we even snel geluncht hadden bij Molen de Lelie, reden we een vrij rustige parkeerplaats onderaan de dijk op. Er stonden maar een paar auto's van andere duikers, dus met de drukte veel het alleszins mee. Ook voor een maandagmiddag in de vakantie. De parkeerplaats moet niet al te lang geleden een nieuw laagje stenen gekregen hebben, want het zag er nog allemaal netjes en niet heel erg ingereden uit. Wel is een matje om op te staan nu geen overbodige luxe, de stenen zijn nogal fors van formaat en redelijk ruw.
We bouwden rustig onze setjes op en kleedden om. Het was best warm weer en de eerste fles water ging dan ook rap soldaat. Soms vraag ik me wel eens af of ik niet toch nat moet gaan duiken op dit soort warme dagen, maar die gedachte is heel snel voorbij als ik in het water lig. Zo'n droogpak is toch echt wel lekker. Na de buddycheck beklommen we dijk en stapten het water in. Wanneer je het touw (momenteel een soort verlengsnoer) gebruikt, is het helemaal niet zo lastig om het water in of uit te stappen. Wel goed blijven opletten waar je je voeten zet en niet met z'n tweeën tegelijk gaan.
Afhaken in de diepte
We doken snel af, hoewel, afduiken: de eerste 20 meter voor de dijk zijn maximaal twee meter diep en je moet daarna nog even een hobbel over, waarbij je weer vrijwel aan de oppervlakte zit. In dit kommetje voor de instap is echter al veel te zien, zoals diverse garnaaltjes, kornaarsvisjes en groene wierslakjes. Je komt nog ergens een uit elkaar gevallen aluminium bak (een trog?) tegen, die een paar jaar geleden nog beter te herkennen was.
Vanaf de hobbel gaat het dan eindelijk echt naar beneden. Helaas gaf mijn vriendin direct aan dat ze problemen had. Eerst dacht ik dat het om haar masker ging, maar aangezien ze bleef wijzen naar haar voorhoofd, zijn we even naar boven gegaan. Ze had direct last van pijn in een voorhoofdsholte. Niet verder duiken dus! We besloten dat zij terug zou gaan naar de kant en ik ging maar alleen een duikje maken.
Uitbundig leven
Ik dook weer af en stuitte op een meter of vijf direct op hele kleine vorskwabjes, amper een centimeter lang. Erg leuk om naar te kijken en met dit formaat zijn het inderdaad net kikkervisjes. De visjes blijken best nieuwsgierig, eentje bleef rustig op m'n hand zitten. Even verderop zat een grotere vorskwab, eveneens mooi in het zicht. Iets ernaast zat een veranderlijke steurgarnaal, ook een leuk diertje om te zien.
Wat vrij snel begon op te vallen, was dat het hier tot een meter of zeven werkelijk krioelde van het leven. Bij de Kerkweg zitten ook altijd veel kreeften, maar hier zaten er écht veel en ze waren nog volop actief ook. Op ongeveer 7,2 meter diepte zat er echter een spronglaag, het was merkbaar kouder, en vanaf daar hield het wel zo'n beetje op met de drukte. Interessant, zeker met het artikel dat een dag eerder was verschenen in het achterhoofd. Op andere plekken had ik dat nog niet zo ervaren en ik blijf sceptisch over de noodzaak om acuut wat te doen. Ja, ik ben voor verbetering van de waterkwaliteit in de Grevelingen, wat waarschijnlijk inhoudt dat de doorstroming moet verbeteren. Maar laten we wel wezen: in deze tijd kun je niet zomaar wat roepen en niet nadenken over alle consequenties die een potentiële oplossing met zich meebrengt.
Het gemaal: fantastisch begroeid
Even verderop, richting het gemaal, kwam ik nog een kleine vlokslak tegen. Dit naaktslakje ben ik nog niet zo vaak tegen gekomen en ik was er op andere stekken al naar op zoek gegaan. Leuk om er nu tegenaan te zwemmen. Om me heen begon ik nu wat duikers te spotten, dus ik zou wel eens in de buurt van het gemaal kunnen zijn. En jawel: ik kon de palen al zien staan. Vanwege de collegaduikers besloot ik eerst nog een stuk verder te zwemmen en later terug te komen.
Voor het gemaal lag een klein mosselbed met pontificaal in het midden een witte wc-pot. Waarom die er staat en hoe lang, weet ik niet, ik had 'm in ieder geval niet eerder gezien. Eerlijk gezegd stoor ik me wel een beetje aan het ding: waarom zou je zoiets hier neerzetten, terwijl er al zoveel te zien is? Ik bedoel, de Grevelingen is geen lege zoetwaterplas, waar het enige vertier van duikobjecten moet komen.
Ik zwom een kwartiertje voorbij het gemaal, voordat ik besloot om te draaien. Op een meter of vijf koersde ik terug naar de palen. Het zicht was op zich prima, hoewel ik het beter had verwacht. Er zat toch nog aardig wat alg in het water in de eerste paar meter. Weer aangekomen bij het gemaal, verbaasde ik me zoals altijd over de uitbundige begroeiing. De palen zelf zijn helemaal niet meer te zien, op een paar dwarsverbindingen na, waar duikers zich kennelijk zonodig aan vast moeten houden om een foto te maken (leer trimmen!). De sponzen, wieren en zakpijpen tieren welig en worden druk bezocht door allerlei visjes, garnaaltjes en slakjes.
Tijdens de hele duik was ik regelmatig al scholen jonge haring tegen gekomen, die zitten momenteel door heel de Grevelingen en ook bij het gemaal houden ze zich op. Tussen de haring, kornaarsvisjes en Ruthensparrgrondels zat echter nog een ander visje, wat ik nog niet eerder was tegen gekomen. Ik dacht dat het wel eens een stekelbaarsje kon zijn en dit kon ik later thuis bevestigen. Het driedoornig stekelbaarsje zit hier kennelijk prima op z'n plek. Leuk om te zien hoe deze visjes zich vaak in paartjes ophouden.
Ondiep einde
Na een tijdje hier te hebben rondgehangen, zwom ik op een meter of vier terug richting de instap. Vooraf had ik de terugkoers op m'n kompas ingesteld. Dat wil zeggen, ik had de koers haaks op de dijk bij de instap bepaald. Wanneer je deze koers dan precies dwars hebt, zou je weer bij het beginpunt moeten zijn.
Toen dit het geval was, koersde ik recht naar de dijk. Je komt dan weer terug in het ondiepe gedeelte en wanneer je over de hobbel heen zwemt, kan je makkelijk even bovenwater spieken. Ik bleek recht op de instap af te zwemmen. In het kommetje had ik nog een ontmoeting met een nieuwsgierige steurgarnaal. Uiteindelijk doemde de keien rond de instap weer op en beëindigde ik na 56 minuten de duik. Duikstek het gemaal had zich weer bewezen!
