Liveaboard Panda - PlezierDuiker.nl
Het water is als een spiegel. De zon schijnt door de masten van de vele boten door. Het 44 meter lange schip vaart rustig en beheerst de haven van Den Osse uit. Dan maakt een prachtige zonsondergang bij duikstek ‘t Koepeltje ons bijna stil. Het is nu al genieten! Ik bevind mij met PlezierDuiker aan boord van de Panda. Een populaire boot die tot volgend jaar al is volgeboekt.
Een half jaar heb ik hier naar uitgekeken. Aan mijn bagage lijkt het of ik weken wegga. Was het maar waar! Een liveaboard is intens genieten van onze onderwater hobby op bijzondere duikstekken. Op het water zijn, heerlijk eten en altijd leuk en gevarieerd gezelschap. We verkassen ons voor het uitvaren naar de eetzaal waar we gebrieft worden door Herman, onze schipper. De veiligheid aan boord komt aan bod, informatie over het schip en een globaal duikschema. Wij mogen tot ieders verbazing zelf beslissen tot hoe laat de bar elke avond open is. Wat een luxe toch..
Toch ben ik hier niet gekomen om de hele dag aan de bar te hangen. Nee, ik wil duiken. Duiken op plekken waar niet zo vaak duikers komen. In het zonnetje zitten met een kop koffie. Genieten van het water, van de sterke verhalen, van de gezelligheid. En dan na de laatste duik, ja dan mag de bar voor mij open! Dat wordt ook gedaan na de eerste nachtduik op ’t Koepeltje. Heel bijzonder vind ik deze duik niet, maar dat heb ik wel vaker met een nachtduik. Eenmaal boven komend geniet ik automatisch van een prachtig uitzicht naar boven. Het is namelijk onbewolkt die avond en dat zorgt voor een mooie zwarte lucht gevuld met sterren.
’t Koepeltje - deel 2
De volgende ochtend voelt zwaar, niet vanwege de sluitingstijd van de bar. Ik heb kort geslapen, moest blijkbaar even wennen aan de nachtrust van het leven aan boord. Een paar bakken koffie, goed ontbijt en ik ben klaar om het water weer in te gaan. Het zicht varieert van 2 tot 5 meter. Ik besluit om voor het kleine spul te gaan. Gedurende 50 minuten speur ik de bodem en het rif af. Mijn zoektocht wordt beloond met mijn eerste slak, dood weliswaar, maar toch. En ook mijn eerste sepiola mag ik toevoegen aan mijn lijstje.
Preekhil
Dan is daar dat after-dive momentje in het zonnetje, koffie en wat later een heerlijke lunch. In de tussentijd varen we door naar Preekhil. Een stek die je vanaf de kant niet zo snel aandoet, vanwege het aardige stuk dat gelopen moet worden en de grote kans dat er ingebroken wordt in je auto. Wij hebben daar op de boot geen last van. Mijn, wat later blijkt, vaste buddy en ik maken ons duikplan. Na een goede gecontroleerde buddycheck jumpen we weer het water in. Fijn zeg! Een prachtig rif met ongerepte natuur. Het zicht is goed en de vele krabben, kreeften en de vele garnaaltjes vervelen ook niet. Dan valt mijn oog op een klein diertje op het rif. Dit zal toch geen slakje zijn? En ja hoor! Mijn eerste levende slakje. Een geel slakje met stipjes. Ik laat haar aan mijn buddy zien, we genieten. Maar welk slakje hebben we nou gezien? Toch wel handig die Nederlandse Zeenaaktslakken kaart die dit jaar is uitgekomen en rouleert op de boot. De volgende keer zal ik het slakje nog beter in mij opnemen zodat ik hem terug kan vinden op de kaart. Het slakken-virus heeft mij naar alle waarschijnlijkheid ook bereikt.
Het is nog steeds zonnig op de Zeeuwse wateren. De zaterdagavond op de boot staat in het teken van een goed verzorgde bbq, een avondduik en wat biertjes. De stemming zit er al goed in als tijdens de bbq nog een paar eieren kapot worden gegooid op een tweetal aanwezigen die wat te vieren hebben. Maar ook in de bar is het tot diep in de nacht gezellig en ietwat onrustig!
Dreischor
Zondagochtend, ik kom redelijk fris mijn kajuit uit. Anderen hebben daar zichtbaar wat meer moeite mee. Maar ook hier geldt: koffie, een ontbijt met eieren en daarna natuurlijk echt wakker worden onder water. Mijn buddy en ik zijn een fijn team. Boven water verloopt alles op rolletjes en ook onder water duiken we als een zo gezegd: top team. Dit is mijn vierde duik met haar, en toch voelt het niet zo. Het voelt alsof we al 50 duiken met elkaar gemaakt hebben. We zwemmen uit naar Dreischor, ter hoogte van de eerste windcabine. Hier kun je dus alleen vanaf een boot komen. We zakken af naar een meter of 12 maar concluderen als snel dat daar eigenlijk niet veel te zien is. Eenmaal op een diepte van zo’n 8-9 meter kijken we onze ogen uit. Een duik als deze heb ik nog niet eerder in Nederland gemaakt. Wat een leven, wat een kleuren, wat een ongerepte duikstek is dit. Ik zie complete tafels voorbij komen zoals je die in Egypte ook tegenkomt. En het leven hier, is niet aan te slepen, is bijna niet te tellen. Een gele vlokslak maakt het bijzondere plaatje compleet. Tijdens onze safety stop op 5 meter kijken we nog steeds onze ogen uit. De kleuren van de planten die op deze diepte groeien, de koralen, het zonlicht dat door het water schijnt. Soms is het lastig om aan elkaar uit te leggen wat deze duik zo uniek maakte, zoals nu. Om dit aan te duiden zeg ik wel eens: “Het is er een voor in de top-5”.
Na de laatste duik te hebben gemaakt bij ‘De Muur’ is het helaas alweer tijd geworden om de tassen in te pakken en te genieten van de laatste momenten op het water. Een wolkbreuk in Rotterdam en omgeving Den-Haag, voor ons op dat moment een ‘klein spatje’ regen. In Zeeland schijnt toch altijd de zon? Duiken op de Panda is zo anders dan duiken vanaf de kant. Het is ongerepter, het is rustiger, het is daardoor mooier. Maar ook het stukje luxe en het gemak komen toch vele malen om de hoek kijken. De organisatie vanuit zowel de Panda als van PlezierDuiker was weer goed geregeld.
De gezelligheid met elkaar aan boord net zo. Ieder doet wat hij wil. Niks moet, alles mag.
Tot een volgende PlezierDuiker activiteit!
