Duiker vermist... en gevonden

Afgelopen week, tweede paasdag, raakte een duiker zoek in het Grevelingenmeer bij Scharendijke. Berichten in de media vertellen maar weinig details over de gebeurtenissen. We lezen dat de buddy van de vermiste duiker alarm heeft geslagen en er een zoekactie op touw is gezet. Het duurt echter vijf dagen voordat de man gevonden wordt. 

Het paasweekend is traditioneel het eerste drukke duikweekend van het jaar en min of meer de opening van het nieuwe seizoen. Ondanks de kans op nog redelijk fris water (dit jaar was het met drie graden nog wel erg koud), gaan veel clubs op pad naar Zeeland voor de eerste buitenduiken. Op tweede paasdag wordt er vaak een zoekwedstrijd naar paaseieren georganiseerd, waar veel duikers op af komen. 

Informatie uit het nieuws

Dan lees je daar opeens het bericht dat er een duiker wordt vermist. Vragen schieten door je hoofd, maar het duurt even voordat er informatie via de media begint binnen te druppelen. Het betreft een 30-jarige, ervaren duiker uit Wolphaartsdijk, die maandochtend rond 8.00 uur is gaan duiken bij Scharendijke. Mét een buddy, want die sloeg omstreeks 9.30 uur alarm in Duikcentrum Scharendijke. Het zicht zou niet erg goed zijn geweest, volgens de verhalen minder dan een meter en zelfs maximaal 30 cm, wat op deze plek niet echt een uitzondering is en door de baggerwerkzaamheden van de afgelopen tijd niet geheel verrassend. 

Er wordt direct een grote zoekactie opgezet waarbij verschillende organisaties uit Nederland en België samenwerken. De eerste dag wordt er gezocht tot maximaal tien meter diepte, want de duikers van de brandweer mogen niet dieper. Het levert echter niets op. De volgende dagen gaat de zoekactie verder, met inzet van de marine. Zij beschikt over speciale apparatuur voor onderwaterzoekacties en marineduikers zijn getraind om op grotere dieptes te werken. 

Op vrijdag, vijf dagen na de alarmering, wordt 's avonds het lichaam van de vermiste duiker gevonden. Het blijkt te gaan om een militair van de landmacht. 

Reacties

Een goede kans dat we nooit te weten zullen komen wat er nou echt gebeurd is. De speculaties beginnen natuurlijk al snel. Net als de boe-roepers op alle nieuwssites, die direct van zich laten horen. In hun optiek is alle inzet van hulpverlening bij ongevallen voor zaken waarbij je er voor kiest een risico te nemen, te duur en moet het maar verboden of in ieder geval zelf betaald worden. Ik snap het sentiment: we leven in tijden van bezuinigingen en zoekacties te water zijn natuurlijk kostbaar. Echter, volgens deze beredenering zouden we met z'n allen bang thuis moeten blijven zitten, want ongelukken zitten nu eenmaal in een klein hoekje. Duiken is volgens de statistieken een veilige sport, de straat op gaan voor een boodschap of thuis wat klussen is veel gevaarlijker. Daarbij, we leven in een vrije samenleving waar we kunnen doen en laten wat we willen. Kunnen vertrouwen op andere mensen die ons helpen wanneer er wat gebeurd, maakt dat we ons zo vrij kunnen voelen. 

Op de verschillende duikfora staat al snel informatie van ooggetuigen en kom je wat extra details te weten (duikforum.nl en duiken.be). Zo zou het buddypaar hebben afgesproken niet diep te gaan duiken (niet naar de wrakjes) en wanneer ze elkaar kwijt raken gewoon verder te duiken, wat kennelijk niet ongewoon voor ze was. Ook wordt duidelijk dat nog voordat de hulpdiensten er waren, een aantal recreatieve duikers al een zoekactie begonnen waren. Door de spuisluis in de Brouwersdam kan het water bij Scharendijke natuurlijk best een beetje stromen. Het is goed mogelijk dat een lichaam daardoor afdrijft, maar erg hard stroomt het meestal niet. 

De toon van de reacties op de twee fora is erg verschillend. De Nederlanders betichten elkaar al snel van het niet hebben van respect en teveel gespeculeer, maar pp het Belgische forum zijn de berichten veel meer ingetogen en gaat het er rustiger aan toe. De hulpdiensten krijgen er regelmatig van langs, veelal omdat deze niet toestonden dat recreatieve duikers meezoeken naar de vermiste duiker. Ik kan me voorstellen dat dat heel frustrerend is, zeker als je graag wat wilt doen en geen resultaten ziet. Ongetwijfeld kunnen een hoop dingen beter, want ook een professionele zoekactie blijft mensenwerk, maar laten we er toch alsjeblieft van uit gaan dat hulpverleners gewoon doen wat ze kunnen. 

Aan het denken

Bij mij roept deze gebeurtenis voornamelijk vragen op. Zelf ben ik ook 30, acht ik me redelijk ervaren in het duiken en ben ik eveneens regelmatig te vinden in het Grevelingen. Zou iets als dit mij ook kunnen overkomen? Je verwacht bij een ervaren duiker uit de regio (Wolphaartsdijk ligt ook in Zeeland) dat hij weet wat je onderwater kan verwachten. Het Kabbelaarsrif en de wrakjes lijken me voor zo iemand geen onbekend terrein, ook niet met slecht zicht. Bij een 30-jarige militair van de landmacht lijkt het niet waarschijnlijk dat een lichamelijk probleem de oorzaak is. 

Ik hoop dan ook dat de oorzaak van dit ongeval kenbaar wordt gemaakt, zodat we er iets van kunnen leren. Het zet me aan het denken over de risico's die ik zelf neem tijdens het duiken, bijvoorbeeld wanneer ik in m'n eentje op pad ga. Daarnaast ben ik benieuwd geworden hoe hulpdiensten tijdens een dergelijke zoekactie te werk gaan en wat de problemen zijn (zowel praktisch als met betrekking tot wet- en regelgeving) waar ze tegenaan lopen. 

Maar bovenal lijkt me het verschrikkelijk om als nabestaande en buddy zo lang in onzekerheid te zitten. Ik wens familie en vrienden veel sterkte toe.